تئودور نیوتن ویل
معمولا افراد از داشتن یك دوره شغلی موفق راضی هستند. تئودور نیوتن ویل (1921-1845) یكی از كارآفرینان آمریكایی است كه موفقیت را در چند عرصه دنبال می كرد. او نخست به دولت كمك كرد تا سیستم تحویل مرسولات پستی را اصلاح كند. سپس كمك شایانی نیز به شكل گیری و توسعه شركت تلگراف بل كرد. ویل معتقد بود كه در ورای هر موفقیت، یك نوآور وجود دارد كه می تواند حتی از یك ویرانه، كسب و كاری موفق بسازد. او در سن 62 سالگی و در حالی كه در آستانه بازنشستگی بود، به ایجاد شركت تلفن و تلگراف آمریكا كمك كرد. سرانجام، ویل پس از بازنشستگی به مزرعه اش در ورمونت بازگشت.
1845. تولد
1878. پیوستن به شرکت تلفن بل.
1882. تضمین کنترل شرکت برق غرب.
1885. ادغام شرکت های تلفن آمریکا و شرکت تلگراف.
1887. استعفا از ریاست شرکت AT & T و خرید یک مزرعه 200 آکری در ورمونت
1907. انتصاب مجدد به سمت ریاست AT & T.
1910. خرید شرکت تلگراف اتحادیه غرب به ارزش 30 میلیون دلار.
1913. اجبار توسط وزارت دادگستری برای فروختن سهام شرکت تلگراف اتحادیه غرب.
1919. بازنشستگی از AT & T.
1921. درگذشت.
پیشینه و ظهور
تئودور نیوتن ویل در سال 1845 به دنیا آمد. در دو سالگی، خانواده او به نیوجرسی نقل مکان کردند. آنها تا سال 1866 در آنجا ماندند و سپس به مزرعه ای در آیووا رفتند.
ویل جوان که از زندگی در مزرعه و کار طاقت فرسا در مزرعه راضی نبود، به عنوان اپراتور در شرکت تولید واگن های باری پاسیفیک یونیون مشغول به کار شد. کار در زمینه تلگراف، در خون ویل بود. عموی ویل به او کمک کرد تا وی شرکتی را برای توسعه تلگراف راه اندازی کند.
پس از آن ویل به یک شرکت فعال در زمینه ارسال مرسولات پستی از طریق راه آهن پیوست. در این جا بود که استعدادهای او نمایان شد. خدمات تحویل مرسولات پستی به کمک راه آهن، در حالی رواج یافته بود که هیچ سیستمی برای مرتب کردن مرسولات وجود نداشت و مردم تنها می توانستند برای شهرهای بزرگ نامه بفرستند. همچنین سیستمی هم وجود نداشت که مرسولات از یک قطار به قطار دیگری تحویل شوند. ویل تلاش زیادی را برای ایجاد یک سیستم مرتب کردن مرسولات پستی بكار بست. او جدول زمانی مشخصی را طبق زمان حرکت قطارها تهیه کرد و در عین حال این امکان را به وجود آورد که مرسولات از یک قطار به قطار دیگری تحویل شوند. این امر باعث تسریع در تحویل نامه ها و مرسولات پستی می شد. نتیجه این امر، رشد اثربخشی سیستم خدمات پستی در تمامی مناطق بود.
لحظات مهم
به تدریج، تلاش های ویل مورد توجه دولت آمریکا قرار گرفت و او به واشنگتن دعوت شد. دولت به او گفت که اگر توانسته سیستم تحویل مرسولات پستی را در یک منطقه متحول کند، چرا نباید این کار برای کل کشور انجام شود؟ ویل این مسئولیت را پذیرفت و پس از مدتی که به عنوان معاون بازرس ارشد سازمان پست فعالیت می کرد، به سمت بازرس ارشد منصوب شد. کار ویل، با منافع شرکت های حمل و نقل ریلی متضاد بود، زیرا تجدید ساختار ارایه خدمات پستی در سراسر کشور، بخشی از درآمد این شرکت ها را کاهش می داد. لذا این امر وظیفه او را دشوار می كرد .البته ویل در برابر لابی های آنها مقاومت کرد و کار روزمره اش را ادامه داد.
تلاش های او مورد توجه گاردینر هوبارد پدر همسر الکساندر گراهام بل مخترع تلفن واقع شد. وقتی هوبارد پیشنهاد داد که یک شرکت بازرگانی با هدف عرضه تلفنی محصولات تأسیس شود، بل و ویل شوکه شدند. تایمز لندن آن را «بزرگ ترین حقه آمریکایی» نامید. هوبارد نیازمند مردی با شخصیت قوی و انگیزه بالا برای ساخت شرکتی معتبر با هدف استفاده از تلفن بود. او معتقد بود که تلفن می تواند ارتباطات را نه در یک منطقه بلکه در سطح یک کشور متحول سازد.
در سال 1878، ویل به سمت مدیر عامل شرکت تازه تأسیس تلفن بل منصوب شد. دستمزد او در این شرکت، 5000 دلار تعیین شد. اما او هیچ چیزی از این پول را پس انداز نکرد. در عوض او تمام وقت و انرژی خود را صرف توسعه خدمات تلفنی در سطح کشور کرد. در سال 1882، او شرکت برق غرب در شیکاگو را خرید که یکی از اولین تولیدکنندگان تجهیزات تلفنی در جهان بود. در سال 1885، مجموعه شرکت هایی که ویل ریاست آنها را بر عهده داشت، به شرکت AT & T (شرکت تلفن و تلگراف آمریکا) تبدیل شد. علیرغم تلاش های رقیب آن شرکت اتحادیه غرب برای جدا کردن او از بل، ویل به کار خود در شرکت بل ادامه داد. او آنقدر در این شرکت ماند تا شرکت به سرمایه و قدرت کافی برای توسعه فعالیت هایش در سرتاسر کشور دست یافت. سرانجام در سال 1887 بود که او مزرعه ای به مساحت 200 آکر را در ورمونت خرید.
او قبل از رفتن به این مزرعه، به آمریکای جنوبی سفر کرد و در بوینس آیرس پایتخت آرژانتین، یک کارخانه تولید موتورهای الکتریکی را تأسیس کرد. او مدتی نیز به ایتالیا و فرانسه رفت و سیستم های مشابهی را در این دو کشور به راه انداخت. سرانجام او به مزرعه ای که خریده بود، رفت. خیلی زود این مزرعه به 6000 آکر توسعه یافت زیرا ویل در مزرعه اش نیز همان جدیت و پشتکار فعالیت های قبلی اش را نشان داد. او مرد یک جا نشستن و استراحت کردن نبود.
اگرچه ویل از سن 60 سالگی گذر کرده و به سن بازنشستگی رسیده بود اما برخی دستاوردهای مهندسی او در همین سال ها حاصل شدند. در سال 1907 اعتماد به کسب و کارهای بزرگ به میزان زیادی کاهش یافت. شرکت ها بیش از حد بزرگ شده بودند. بانک ها وام پرداخت نمی کردند، اعتبارات این شرکت ها خشکید، ارزش سهام پایین آمد و هیچ سهام جدیدی فروخته نمی شد. ابرهای سیاه فضای AT & T را نیز پوشانده بودند. رقبای این شرکت آنقدر تلاش کردند تا نظر مساعد دولت را هم برگرداندند. مدیران شرکت به ورمونت رفتند و از ویل خواستند تا به آنها برای نجات شرکت کمک کند. او نیز پاسخ مثبت داد.
با استفاده از تجربیات گران بهای کاری که او در خلال سال های متمادی کسب کرده بود، ارزش این شرکت را 21 میلیون دلار و پس از شش سال به 250 میلیون دلار رساند. او به تمامی انتقادها پاسخ داد و شرکت های بسیاری از رقبا و مخالفانش را خرید و آنها را تحت برند AT & T درآورد. در عین حال، او این شعار را دنبال می کرد: «یک سیستم، یک سیاست، خدمتی جهانی». او معتقد بود که بهترین روش، داشتن یک سیستم تلفنی واحد است. علیرغم بحران های شدید ماه های اکتبر و نوامبر 1907، شرکت AT & T به عنوان یک قدرت بلامنازع ظهور کرد. ویل با افزایش حقوق، افزایش پرداخت هزینه های بیماری و پرداخت مزایا به هنگام بروز سوانح، وفاداری کارکنانش را تضمین کرد.
ویل تا سن هفتاد سالگی به فعالیت ها و کسب و کارهای جدید خود ادامه داد. در سال 1910، او کنترل شرکت یونیون تلگراف را به دست آورد و آن را به ارزش 30 میلیون دلار خرید. هدف او نزدیک تر کردن مردم به یکدیگر بود یعنی ارایه خدمات پستی از طریق تلفن با هزینه ای بسیار پایین. متأسفانه، وزارت دادگستری حکم به انحلال شرکت پست و تلگراف داد و ویل مجبور شد شرکت اتحادیه غرب را بفروشد. همچنین بالاجبار موافقت کرد تا AT & T شرکت دیگری را به عنوان شرکت تابعه نخرد.
متن و نتایج
ویل یکی از کارآفرینان نسلی بود که به تغییر چهره ایالات متحده و جهان در آغاز قرن بیستم کمک کردند. این عرصه انقلاب الکتریکی بود. مردانی همچون ویل، عصر بخار را به عصر الکتریک تغییر دادند. او کارآفرینی بود که شرکت AT & T متعلق به او، یکی از قدیمی ترین شرکت های ثبت شده در بازار بورس نیویورک است.
وقتی از ویل پرسیده شد که چگونه در طول عمر خود به این همه موفقیت دست یافته است، در پاسخ گفت: «وقتی جوان بودم هرگز نمی خواستم کاری را انجام دهم که دیگری قبلاً آن را انجام داده باشد. وقتی مسن تر شدم، هرگز نمی خواستم کاری را انجام دهم که دیگری بتواند آن را از من بهتر انجام دهد.»
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
